همه ما می دانیم که تحلیل ریاضیات و عدد و رقم و درامد یک سازمان کار حسابدار است. من مدیری را ندیده ام که خودش دست به حسابداری شرکت یا اداره یا کسب و کارش بزند مگر کسب و کار به قدری کوچک باشد که جمع و ضرب ها از عهده یک بچه دبستانی ها هم بر بیاید. در بقیه موارد حتی کم سواد ترین افراد هم می دانند که نیاز به یک حسابدار در ادارات و شرکت ها ضروری است.
اما اطلاعات در سازمان ها فقط از جنس عدد و رقم نیستند، نمونه آن جلساتی است که مرتبا برگزار می شوند، در جلسات اطلاعات از جنس “گفتگو” با به اصطلاح جامعه شناسانه آن “متن” هستند و چه کسی است که می تواند این متن ها را تحلیل کند و خروجی آن را ارائه کند؟ جامعه شناس عزیزان. جامعه شناس.
جامعه شناسی که به روش های” تحلیل کیفی اطلاعات” آگاه است. جامعه شناسان یک مهارت فوق العاده ای دارند که می توانند اطلاعات “متنی” را تحلیل و آنالیز کنند. مثلا یک جامعه شناسی که به روش تحقیق کیفی مثلا گراندد تئوری آشناست، به سادگی می تواند یک بحث را دسته بندی کند و بگوید در این بحث مثلا چهار موضوع اصلی با این زیر شاخه وجود داشته و خروجی می تواند این موارد باشد. به همین سادگی. جالب تر این جاست که برایتان بگویم همانند همان حسابداران که مثلا با نرم افزار هلو کار می کنند جامعه شناسان هم با نرم افزار مثلا اطلس کار می کنند.
اما اینکه اینقدر جامعه شناسی مهجور مانده برای این است که خود ما تنبلی کرده ایم. خود ما توانایی های خودمان را نشان نداده ایم. خود ما وقتی در جلسات حضور یافته ایم، همانند دیگران نشسته ایم و بحث کرده ایم و نگفته ایم که این حرف ها و صحبت هایی که در جلسات مطرح می شود از جنس متن هست و قابل تحلیل است و اگر تسهیلگری بلد باشیم می توانیم کمک کنیم افراد به آسانی به اجماع نظر برسند و یک شرکت، اداره، سازمان و یا حتی کسب و کار کوچک به جای جلسات مستمر و طولانی و اغلب بی نتیجه به یک اجماع نظر قوی برسد و تمام توان خود را در جهت رسیدن به اولویت هایش خرج کند.